قرآن برای زندگی

چگونه در پرتو قرآن زندگی کنیم ؟

قرآن برای زندگی

چگونه در پرتو قرآن زندگی کنیم ؟

  • ۰
  • ۰
قرآن موجود است و زنده. غیر از این نوشتار مبارک که ما در محضر آن هستیم حقیقی دیگری وجود دارد. وقتی می گویم حقیقی در پس این الفاظ است درک آن برای ما ملموس نیست. اما گذری کوتاه بر روایات کتاب فضل القرآن اصول کافی به ما حیات داشتن قرآن را می نمایاند والقا می کند، در آن جای که می فرمایند جوانی به زیبا ترین صورت، که برای ما قابل در ک است نمایان می شود و با گروه های مختلف صحبت می کند تا به مقام قرب الهی رسید و با حضرت حق جل و علی صحبت می کند و آن قرآن است. یکی از اصحاب امام کاظم علیه السلام در حالات حضرت در هنگام تلاوت قرآن می گوید: ... فَإِذَا قَرَأَ فَکَأَنَّهُ یُخَاطِبُ إِنْسَاناً ( هنگامی که قرآن قرائت می فرمود گوی انسانی را مخاطب قرار داده و با او صحبت می کند). همچنین در روایتی طولانی امام صادق علیه السلام می فرماید قرآن سخن می گوید همانند نماز که مخلوقی است دارای صورت که امر  و نهی می کند، ...یَا أَبَا جَعْفَرٍ وَ هَلْ یَتَکَلَّمُ الْقُرْآنُ فَتَبَسَّمَ ثُمَّ قَالَ رَحِمَ اللَّهُ الضُّعَفَاءَ مِنْ شِیعَتِنَا إِنَّهُمْ أَهْلُ تَسْلِیمٍ ثُمَّ قَالَ نَعَمْ یَا سَعْدُ وَ الصَّلَاةُ تَتَکَلَّمُ وَ لَهَا صُورَةٌ وَ خَلْقٌ تَأْمُرُ وَ تَنْهَى قَالَ سَعْدٌ فَتَغَیَّرَ لِذَلِکَ لَوْنِی وَ قُلْتُ هَذَا شَیْ‏ءٌ لَا أَسْتَطِیعُ أَنَا أَتَکَلَّمُ بِهِ فِی النَّاسِ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ هَلِ النَّاسُ إِلَّا شِیعَتُنَا فَمَنْ لَمْ یَعْرِفِ الصَّلَاةَ فَقَدْ أَنْکَرَ حَقَّنَا ثُمَّ قَالَ یَا سَعْدُ أُسْمِعُکَ کَلَامَ الْقُرْآنِ قَالَ سَعْدٌ فَقُلْتُ بَلَى صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ فَقَالَ‏ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ فَالنَّهْیُ کَلَامٌ وَ الْفَحْشَاءُ وَ الْمُنْکَرُ رِجَالٌ وَ نَحْنُ ذِکْرُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَکْبَرُ. پس رابطه ما با قرآن حداقل باید مانند رابطه ی انسانی با انسان دیگر و دوستی با یار مهربان خود باشد تا از همنشینی آن لذت ببریم و او با ما سخن بگوید. البته این شروع ماجراست چون در ادامه این همنشینی، با صاحب کلام می شود و این دوستی رنگ دیگری به خود می گیرد.
  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

خداون چهار بار می فرماید: لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ‏ الشَّیْطانِ  یعنی از گامهای شیطان تبعیت نکنید. خدای مهربان به ما هشدار می دهد که در رابطه با این دشمن مراقب همان گام و قدم اول باشید و جلوی انحراف را از همان ابتدا بگیرید. شیطان برای منحرف و گمراه کردن انسانها از قاعده «پله پله» استفاده می کند همانطور که اولیای خدا برای هدایت ما از این قاعده استفاده می کند. همان گونه که اگر مثلا گربه ای بر بام یک ساختمان 5 طبقه باشد هیچ موقع خود را از بالای آن به پایین نمی اندازد تا به سطح زمین و خیابان برسد بلکه مثلا از راه پله استفاده می کند و کم کم  پایین می آیید شیطان از همین روش برای پایین آوردن ما از کمال انسانیت استفاده می کند. روز اول نمی گویند نماز نخوان چون گوی بخواهد از بالای ساختمان شما را به زیر اندازد یقینا شما این کار را نمی کنید اما می گوید لزومی ندارد حتما اول وقت نماز بخوانید، شما هم قبول می کنی این اولین پله ای است که شما پایین آمدید در ادامه می گوید لازم نیست در وقت خوانده شود حالا اگر قضا شد بعدا می خوانی، در ادامه آرام آرام کار به جای می رسد که دیگر نماز نمی خوانی. لذا خدا هشدار می دهد از همان پله ی اول مراقب باش.      

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

بعضی اشکال می کنند که اگر امام حسین علیه السلام  می دانست که به شهادت می رسد چرا این راه را رفت؟ آنچه در فکر من می گذرد این است که دشمنان برای اینکه فضیلتی را مخفی کنند، آن را به صورت یک شبهه مطرح می کنند تا مسیر برداشت از آن مطلب به کلی تغییر یابد. این که امام حسین ع می دانست نهایت این حرکت کشته شدن است و باز برای رضای خدا عالمانه و آگاهانه شهادت را در آغوش کشید این بالاترین فضیلت است. اگر صحبت در مورد وظیفه مطرح شود باید گفت وظیفه بدست آوردن رضای خداست و امام علیه السلام نیز رضای خدا را در شهادت خود یافته و بر طبق آن عمل نمودند. همانطور که خدا در قرآن می فرماید آیا کسانی که می دانند و آنان که نمی دانند یکسانند؟ پس هر چه این علم بیشتر فضیلت بالاتر و اگر این علم به یقین تبدیل شود در قله ی ارزش ها قرار دارد. و امام علیه السلام با یقین این حرکت را آغاز کردند و به سرنجام رساندند. 

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

بَابُ مَا نَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولُهُ عَلَى الْأَئِمَّةِ ع وَاحِداً فَوَاحِداً

1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ وَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ أَبِی سَعِیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ‏ فَقَالَ نَزَلَتْ فِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ النَّاسَ یَقُولُونَ فَمَا لَهُ لَمْ یُسَمِّ عَلِیّاً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ ع فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَقَالَ قُولُوا لَهُمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَزَلَتْ عَلَیْهِ الصَّلَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ اللَّهُ‏ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ عَلَیْهِ الزَّکَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ لَهُمْ مِنْ کُلِّ أَرْبَعِینَ دِرْهَماً دِرْهَمٌ حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَ الْحَجُّ فَلَمْ یَقُلْ لَهُمْ طُوفُوا أُسْبُوعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ‏ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ‏ وَ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِی عَلِیٍّ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ وَ قَالَ ص أُوصِیکُمْ بِکِتَابِ اللَّهِ وَ أَهْلِ بَیْتِی فَإِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا یُفَرِّقَ بَیْنَهُمَا حَتَّى یُورِدَهُمَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَأَعْطَانِی ذَلِکَ وَ قَالَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ وَ قَالَ إِنَّهُمْ لَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ بَابِ هُدًى وَ لَنْ یُدْخِلُوکُمْ فِی بَابِ ضَلَالَةٍ فَلَوْ سَکَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمْ یُبَیِّنْ مَنْ أَهْلُ بَیْتِهِ لَادَّعَاهَا آلُ فُلَانٍ وَ آلُ فُلَانٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ فِی کِتَابِهِ تَصْدِیقاً لِنَبِیِّهِ ص- إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ‏ أَهْلَ الْبَیْتِ‏ وَ یُطَهِّرَکُمْ‏ تَطْهِیراً فَکَانَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ فَاطِمَةُ ع فَأَدْخَلَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص تَحْتَ الْکِسَاءِ فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَةَ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ إِنَّ لِکُلِّ نَبِیٍّ أَهْلًا وَ ثَقَلًا وَ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَیْتِی وَ ثَقَلِی فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ أَ لَسْتُ مِنْ أَهْلِکَ فَقَالَ إِنَّکِ إِلَى خَیْرٍ وَ لَکِنَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِی وَ ثِقْلِی فَلَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ ص کَانَ عَلِیٌّ أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ لِکَثْرَةِ مَا بَلَّغَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ إِقَامَتِهِ لِلنَّاسِ وَ أَخْذِهِ بِیَدِهِ فَلَمَّا مَضَى عَلِیٌّ لَمْ یَکُنْ یَسْتَطِیعُ عَلِیٌّ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَفْعَلَ أَنْ یُدْخِلَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ وَ لَا الْعَبَّاسَ بْنَ عَلِیٍّ وَ لَا وَاحِداً مِنْ وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ فِینَا کَمَا أَنْزَلَ فِیکَ فَأَمَرَ بِطَاعَتِنَا کَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِکَ وَ بَلَّغَ فِینَا رَسُولُ اللَّهِ ص کَمَا بَلَّغَ فِیکَ وَ أَذْهَبَ عَنَّا الرِّجْسَ کَمَا أَذْهَبَهُ عَنْکَ فَلَمَّا مَضَى عَلِیٌّ ع کَانَ الْحَسَنُ ع أَوْلَى بِهَا لِکِبَرِهِ فَلَمَّا تُوُفِّیَ لَمْ یَسْتَطِعْ أَنْ یُدْخِلَ وُلْدَهُ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَفْعَلَ ذَلِکَ وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ- وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ‏ فَیَجْعَلَهَا فِی وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحُسَیْنُ أَمَرَ اللَّهُ بِطَاعَتِی کَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِکَ وَ طَاعَةِ أَبِیکَ وَ بَلَّغَ فِیَّ رَسُولُ اللَّهِ ص کَمَا بَلَّغَ فِیکَ وَ فِی أَبِیکَ وَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنِّی الرِّجْسَ کَمَا أَذْهَبَ عَنْکَ وَ عَنْ أَبِیکَ فَلَمَّا صَارَتْ إِلَى الْحُسَیْنِ ع لَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنْ‏ أَهْلِ بَیْتِهِ یَسْتَطِیعُ أَنْ یَدَّعِیَ عَلَیْهِ کَمَا کَانَ هُوَ یَدَّعِی عَلَى أَخِیهِ وَ عَلَى أَبِیهِ لَوْ أَرَادَا أَنْ یَصْرِفَا الْأَمْرَ عَنْهُ وَ لَمْ یَکُونَا لِیَفْعَلَا ثُمَّ صَارَتْ حِینَ أَفْضَتْ إِلَى الْحُسَیْنِ ع فَجَرَى تَأْوِیلُ هَذِهِ الْآیَةِ- وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ‏ ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ الْحُسَیْنِ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ ع وَ قَالَ الرِّجْسُ هُوَ الشَّکُّ وَ اللَّهِ لَا نَشُکُّ فِی رَبِّنَا أَبَدا.

الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص286

همانطور که اصل وجوب نماز در قرآن آمده ولی تعداد آن و اینکه هر کدام چند رکعت است و چه احکامی دارد توسط پیامبر مهربانی ها ص بیان شده اصل وجوب اطاعت از اولوالامر در قرآن آمده و بقیه آن توسط پیامبر ص بیان شده است که چند نفر هستند و چه مشخصاتی دارند و ... پس در واقع آنچه لازم بوده در قرآن آمده است.

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

 بندگی با زیبا شناسی آغاز می شود؛ همانطور که پله اول هدایت نیز یافتن زیبای است. «الحمد» یعنی خدایا من زیبای ها را دیدم و یافتم. همه آنچه را زیبا یافتم از تو است، پس همه ستایش ها نیز برای توست. در سوره حمد بعد از بسم الله الرحمن الرحیم که محبت بود از زیبایی صحبت شده و بندگان  تشویق شده اند که به دنبال زیبای ها باشند که البته کم کم می یاند که همه چیز زیباست.

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

دعا نشانه امید

درخواست هدایت به صراط مستقیم یعنی امید به زندگی برتر و کاملتر، چه در این جهان و چه در سرای باقی . و آن راهی که حتما و بدون هیچ قید و شرطی به خدا منتهی شود صراط مستقیم است. امام معصوم مصداق کامل و تمام صراط مستقیم است و منتظران امام زمان عج امیدوارترین انسانها بلکه موجودات اند.

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

بهرمندی از صراط مستقیم مخصوص انسانهای شاکر است.  چون شکر یعنی از دادهای الهی به بهترین وجه استفاده کنیم و یکی از نعمتهای او هدایتی است که از طرف خدا بواسطه ی اولیای او برای ما ارائه شده وقتی به دستورات دین عمل کردیم شایسته بهرمندی از صراط مستقیم خواهیم شد.

  • مهدی جهانی
  • ۰
  • ۰

آغاز با محبت

بسم الله الرحمن الرحیم یعنی  آغاز همه چیز با محبت است. خداوند کلامش را با مهر و محبت آغاز نموده و بندگان را توسط پیامبر مهربانی ها راهنمایی فرموده که آنها نیز همه کارشان را با محبت آغاز کنند، محبتی که بر گرفته از رحمت خداست و همه عوالم و همه موجودات را در برگرفته. همراهی با محبت و مهربانی هم سو شدن با همه عالم مخصوصا مجرای فیض الهی یعنی امام زمان عج است او که آینه تمام نمای خدا، است. پس بسم الله الرحمن الرحیم یعنی او مهربان است و همه عالم بر اساس محبت خلق شدند. آغاز همه چیز با محبت است و کمال همه چیز بواسطه محبت است و مقصد همه چیز به محبت است. و منتظران امام زمان عج با محبت ترین انسانها اند چرا که امامشان با محبت ترین مخلوق موجود است.

  • مهدی جهانی